یاد آن روزگاران

به نام خدا
اولین بار یادم می آید که به همراه خانواده خودمان و خاله ام در مرداد یا شهریور سال 1364 در سینما جام جم به دیدن فیلم عقابها ساخته ی مرحوم خاچیکیان رفتیم که از قضا این فیلم پر تماشاگرترین فیلم تاریخ سینمای ایران هم شد و خیلی از آن خوشم آمد و عشق فیلم و سینما در جانم افتاد .
بعد از آن بیشتر به سینما میرفتم و سینماها را گز می کردم . مدتی بود که صبح ها کیفم را بر می داشتم و به مادرم می گفتم که به مدرسه می روم ،ولی سر از سینما در می آوردم . خاطرات زیادی از سینماها و فیلمهایی که در آنها دیده ام دارم که در وانفسای این روزگار با یادآوری آنها کامم شیرین می شود و به یاد شعر ،یاد باد آن روزگاران یاد باد می اندازدم.
مدتهاست که کمتر به سینما می روم مگر بخاطر دخترم و فیلمهایی که به درد او بخورد و به او هم گفته ام که در روزگاری نه چندان دور سینماهایی داشتیم که فقط فیلمهای کودک اکران میکردند ،ولی الان دیگر خبری از آن فیلمها و سینماها نیست .
چند وقت پیش از جلوی سینما خرم در خیابان رودکی رد می شدم و دیدم تبلیغ فیلم اسکادران عشق روی شیشه ی بالای در ورودی آن هنوز پاک نشده و یادم آمد که این فیلم را همان جا دیده بودم و به یاد گذشته و روزهایی که زیاد به سینما می رفتم افتادم و به فکرم افتاد که سری به  سینماهایی که  گوشه ای از خاطرات دوران جوانی و نوجوانی ام در آن ها سپری شده بزنم و از حال و روز آن ها با خبر شوم و  مشاهدات و اطلاعاتم  را با شما علاقمندان سینما در میان گذارم و همچنین به صورت متقابل از اطلاعات و خاطرات و اسناد شما عزیزان دراین زمینه بهره مند شوم و از آنها در ادامه ی مطالب این وبلاگ استفاده نمایم .
این روزها که سینماها به خاطر وجود ماهواره ها ،اینترنت ،انواع DVD و VCD ،مشغله های ذهنی مردم ،گرانی و هزینه ی بالای دیدن فیلم در سینما به صورت خانوادگی ،کمتر دوران پرشکوه گذشته را به خود می بینند و حتی خیلی از آنها در دخل و خرج خود وامانده اند صحبت از سالن سینمای جدید یا تعمیرات و بازگشایی سینماهای خاطره انگیز دهه های گذشته ی ما ،بیشتر شبیه به فکاهی میماند و آرزویی دور از دسترس .
تعداد زیادی از سالن های سینما تعطیل شده اند و تعدادی نیز موفق به تخریب شده اند و آنهایی هم که تخریب نشده اند به احتمال بسیار زیاد در این اوضاع و احوال در آرزوی تخریب و ساخت پاساژ و مجتمع مسکونی و ... هستند.
سالن های تعطیل شده در گوشه گوشه ی شهر افتاده اند و خاک میخورند و با گذر از مقابل آنها سیل خاطرات به ذهن سینما دوستان متبادر می شود . این سالن ها فارغ از مضمون فیلمهایی که نمایش میدادند یادآور گوشه ای از تاریخ کشور عزیزمان هستند . تاریخی که از ابتدا با رقابت شروع شد و با گسترش یافتن ساخت سالن های جدیدتر ادامه پیدا کرد و به روزهای پر جوش و خروش انقلاب اسلامی و به آتش کشیدن سینماها به عنوان بخشی از فساد آن دوران رسید و بعد از پیروزی انقلاب تغییر نامهای سینماها پس از تغییر نام خیابانها و در دو دهه ی اخیر تعطیل شدن پشت سر هم سینماها .
من در این وبلاگ تلاش میکنم با استفاده از آرشیو روزنامه ها ،مجله ها و کتابهای سینمایی و سایت های اینترنتی مختصات سینماها شامل : آدرس ،سال ساخت و شروع به کار ،نام مالک یا مالکان ،مدیران ، گنجایش سینما ،سال تعطیل شدن و بازگشایی مجدد آنها را به همراه تصاویری از موقعیت فعلی سینماها یا جایگزین آنها پس از تخریب را اطلاع رسانی نمایم .
منابع اولیه ی من در شروع این کار فرهنگ سینمای ایران نوشته ی حمید شعاعی ،تاریخ سینمای ایران نوشته ی مسعود مهرابی ،کتاب سینمای ایران 1363-1358 ،تعدادی از سایتهای اینترنتی  که نام آنها در ادامه خواهد آمد بوده است که حتماً در آینده ای نزدیک منابع مورد استفاده ی گسترده تر شده و آنها را نیز ذکر خواهم نمود .
بدون هیچ ادعایی سعی می کنم قدم اول را در این راه بردارم و بدینوسیله از همه ی مالکان و مدیران حال و پیشین این سینماها تقاضا دارم با اطلاعات تکمیلی و دقیق تر راجع به سینماهایی که نام برده می شوند اینجانب را یاری نمایند .
از همه ی سینمادوستان عزیزی که اطلاعات و یا خاطره ای و یا تصویری از این سینماها در دست دارند نیز تقاضا میکنم با ارسال مطالبشان برای ما که با ذکر نام خودشان نشر خواهد شد و به هر چه پر بارتر شدن مطالب این وبلاگ و تکمیل تر شدن آن کمک کنند .
دست همه ی دوستان و علاقمندان سینما را به گرمی می فشارم و منتظر دریافت نظرهای شما عزیزان هستم .
و من الله التوفیق
سید مرتضی سید محمدی